Düşün gönül devr-i dünya işini Yastık elden gitti başım ağlıyor Nazar kıl dünyanın car köşesine Akar gözlerimden yaşım ağlıyor
Dolaşır sinnimiz bellidir yeri Dahi arz edemem devleti varı Çalışmaz cesedim kalmıştır geri Dolaşır peşime işim ağlıyor
Giden gün ömürden gitti bilemem Her gidip gelenden haber alamam Yediğim taamdan lezzet bulamam Bozuldu damağım dişim ağlıyor
Sefil Heyran kendin hayale daldın Sarardı gül benzin bak nice soldun Arayıp pirliği nerede buldun Gece hayalımda düşüm ağlıyor |